Cihan Aktaş

1960'ta Refahiye'de doğdu. 1978'de Beşikdüzü Öğretmen Okulu'nu, 1982'de ise İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Fakültesi'ni bitirdi. Mimar, basın danışmanı ve gazeteci olarak çalıştı. Yeni Devir gazetesindeki köşe yazılarından oluşan Sömürü Odağında Kadın isimli kitabı 1985'te yayımlandı. Hz. Fatıma (1984) ve Hz. Zeynep (1985) üzerine yaptığı biyografi çalışmalarını, Veda Hutbesi (1985) üzerine incelemesi izledi. Sistem İçinde Kadın (1988), Tanzimat'tan Günümüze Kılık Kıyafet ve İktidar (1989), Tesettür ve Toplum: Başörtülü Öğrencilerin Toplumsal Kökeni Üzerine Bir İnceleme (1991), Mahremiyetin Tükenişi (1995), Şark'ın Şiiri: İran Sineması (1998), Bacıdan Bayan'a: İslamcı Kadınların Kamusal Alan Tecrübesi (2001) gibi, araştırma ve incelemeye dayalı çeşitli kitapları yayımlandı. 1991'den itibaren edebiyata ağırlık vererek Üç İhtilal Çocuğu (1991), Son Büyülü Günler (1995), Acı Çekmiş Yüzünde (1996), Azizenin Son Günü (1997), Suya Düşen Dantel (1999), Ağzı Var Dili Yok Şehrazat (2001), Halama Benzediğim İçin (2003) isimli hikâye kitapları yayılandı. 1991 Körfez Krizi sırasında tuttuğu günlüğü Turuncu Günler (2003) ismiyle kitaplaştırdı. Türkiye Yazarlar Birliği (TYB) tarafından 1995'te, Gençlik dergisi tarafından 1997'de "yılın hikayecisi" unvanına lâyık bulundu. İlk romanı Bana Uzun Mektuplar Yaz (2002), TYB tarafından "yılın romanı" seçildi. Evli ve iki çocuk annesidir.

... Daha az göster