O zamanki adıyle Ü.G.İ’nin postaladığı puan beni, kayıt işlemlerinin karambolü neticesinde Eczacılık Fakültesi’ne atmadı. Ben kendim geldim. İ.T.Ü. MMF’sinin Kimya bölümünden ihtimallere karşı yaptırdığım kaydımı alarak.. Sıhhiye veya iğneci rahmetli amcamın eczanelerle olan alışverişini bana yaptırmasının, Eczacılık Fakültesi’ne gönüllü girmeme müessiriyeti, diğer tesirlerden daha fazla olsa gerek.

Birinci ve dördüncü sınıf talebesiyken de istikbal için düşündüklerim aynı. (İstediğin hayırlı olanıdır.) Çocuk oyuncaklarının, deniz yataklarının, kozmetiklerin arkasında kaybolmak istemiyorum. Banka ve bakkallar arasına sıkışmış, parfümeri ve oyuncakçı dükkanlarına tezgahtar olmak için Eczacılık Fakültesi’nde dört sene emek vermek fazla değil mi?

Eskiden ne ararsak bulurmuşuz, derde devadan gayri. Günümüzde pek değişen bir şey yok. Vitrin, oyuncak, kolye ve pembeli panter (moda olduğu için her boy dolu, sadece bir levha eksik “Burası eczanedir ilaç bulunmaz”. (Eczanelerin zam boykotu günlerinden kalan nükte.) Eskinin levhasında imkansızlıkla birlikte mütevazılık kokarken, günümüzün yazılamayan levhasında tüccarlık.

Allah’dan asrın hastalıklarına müessir ilaçların, bizim eczacılarımız tarafından keşfi imkanını diler, Batı’ya patent hakkı için el açmamayı temenni ederim.

İstikbaldeki muvaffakiyetlerin, rıza kazanmak için hizmet edecek ve ilim rütbesine omuz verecek tüm eczacı arkadaşlarımın olması umuduyla.

İ.Ü Eczacılık Fakültesi 1976 Yıllığı’nda

(Tanıtım Bülteninden)