Karlı bir kış günüydü.

Papatya, evde oturmaktan sıkılmış, pencereden sokağı izliyordu. Etrafta kimsecikler yoktu. 

Yollar, arabalar, sokak lambaları, mahallenin köpeği Çakıl’ın kulübesi, her yer karla kaplanmıştı.

O sırada sokağın başından küçük adımlarla, yavaş yavaş yürüyen birisini fark etti.

Bu havada acaba kim sokağa çıkmayı göze alabilmişti?

(Tanıtım Bülteninden)