Kendi Evimde Değilim

yağmurdan korkup nehre atlayan
gribouille’um
insanla düşüp kalkmaktan yorgun bir çağın
göğsünde yükseliyor hecelerim
bir sözcükten diğerine yaşlanan kuzeyli sesim
uyaksız ateşlerim
müzmin aynalarım
biri oluyor bana
tarihin barbarlığından çekip alıyorum
kalbimin medeniyetini 
 
Çok iyi bir düzyazı edebiyat araştırmacısı olan Zeliha Aypek, öğretmenlik deneyiminin ardından şimdi yaşadığı Fransa’nın Strasbourg şehrinde, kendi düşün ve yazın kozasına çekilip, yazma esinini iç dünyasının derinliklerindeki titreşimlerde ve dalgalanmalarda bulup, dizelerine de felsefi ve merak uyandırıcı bir ton ve izlenim katmayı başarıyor. Zaten şiirde okuyucuyu çarpan, onu içine çeken, ona hem tanıdık hem de yabansı gelen ögelerin bulunması, bu ögelerin sessel ve içsel duyumsamaları hemen ve kolaylıkla tetiklemesi beklenir. Zeliha Aypek’in şiirinde bütün bu özellikleri buluyoruz.
 
Aypek’in şiirinde yalınlıkla içrek ve felsefi anlamları aynı anda fark etmek çok olası. Son derecede anlaşılır gibi gözüken bazı deyimlerin ve iğretilemelerin zenginleştirdiği şiirsel ifadelerde kendinizi gündelik dünyanın dışında başka gezegenlere gitmiş hissedebiliyorsunuz. Aslında sizi hem bu dünyada hem de başka yerlerde aynı anda bulunduran bir şiir Zeliha Aypek’in şiiri...