İnsanca Pek İnsanca-Özgür Tinlerin Kitabı (1.Cilt)

(…) en asil güzellik, / neredeyse farkında olmaksızın / yanımızda taşıdığımız, / ağır ağır içe işleyen ve yine kimi zaman / bir rüyada karşılaştığımız, ama en / sonunda, uzunca bir süre yüreğimize / özenle yerleştikten sonra bize tamamen sahip olan ve / gözlerimizi yaşlarla, yüreklerimizi / tutkuyla dolduran türden bir güzelliktir. Friedrich Nietzsche