Davulların Çaldığı Yerler

Kumsalın bomboş oluşuna sevinçle baktı ikisi de. Arkalarındaki kayalar bir kale duvarı oluşturmuşlardı sanki, çetin, aşılmaz, koyun genişlemesini önlemeye azimli. Önlerindeki denizin enginlerinde gemiler yol alıyor, kanallardan geçip büyük kentlere giriyordu. O kentlerde erkek çocukları uyku ve sevgi kokan kadınlar hayal ediyordu.
 
“Fatih Yiğitler öykülerini bir gargoyle sabrıyla yazıyor. Gündelik olanın sıradanlığında saklı ayrıntıları, yaşamın henüz unutulmuş kırılma anlarını büyük bir dikkatle gözüne kestirebilmesi bu yüzden. Yabancı bir kentin sokak aralarında, bir delinin canı çıkmış horozuna dokunuşunda, otel odasındaki bir aynada ya da garda duran bir çift valizde bu kırılma anlarıyla yüzleşiyoruz. Henri Michaux’vari grotesk bir dünyaya açılan öyküler sonunda varoluşsal bir keskinlikte sessizleşiyor.”
Fatih Balkış, Baht Dönüşü, Fars ve MRKSN'un yazarı.
 
“Öyküde karakter ve mekân, olay ve nesne, biçim ve içerik arasındaki mesafeyi usta akordeonculara has bir dakiklikle açıp kapatmak maharet isteyen bir iştir. Davulların Çaldığı Yerler'de okuru işte bu akordeon sesleri de bekliyor.”
Hakan Sipahioğlu, Kıyamet Ha Kıyamet ve Şehrin Şeytanları’nın yazarı

(Tanıtım Bülteninden)