Cam-ı Cihan

Merhaba, ben iri gözlü pofuduğun annesiyim. Çıtır teyzesiyle oğluma masallar yazdık. Hayat; ben ile oğluma buz pisti şeklinde armağan edilmişti. Kayıp düşmek için her seferinde, ukalaca, sinsice kahkahalar atmak için kurgulanmıştı sanki. Evet, belki düştük, belki kırıldık ama yenilmemek için bir o kadar da savaştık. Çünkü olması gereken güç, yani sevginin gücü ve mücadelede sınırsız olma isteği bizim elimizde olan bir şeydi. Öyle ki, buz pisti olarak bize sunulan bu hayatta patenle kaymak yerine, alçılı ayak ve bacaklarla, hüzünle, acıyla, yeri geldiğinde sevinç ve kahkahayla, tüm duyguları bir arada yaşadık. Çünkü oğlumun en önemsiz yanıydı yaşadığı kırıkları. Biz anneler özel durumu olan yavrularımızın hayatlarına, ellerinde sihirli değnekleri olan periler gibi dokunarak onları mutlu edebiliriz. Çünkü sevginin sınırı yoktur, doyumsuzdur. Bu gibi özel çocuklara sahip anneler şunu unutmamalıdır ki; bizler bu özel çocuklarla anladık sevginin, hayatın gerçek manasını. İyi ki doğdun, iyi ki benim oldun. Eğer bir daha gelirsek bu dünyaya, sen yine benim ol aynı şekilde tüm özelliklerinle.

(Tanıtım Bülteninden)