Bir tarafta birbirini din kardeşi bilen Türkler ve Kürtler… Bir yanda birbirine düşman edilmiş Türkler ve Kürtler… Dış güçlerin iç uzantıları tarafından düşmanlık körüklenmektedir.

Kürt eren Ahmed Hanî ile Türk eren Yûnus Emre aynı gönül dilini; yani iman ve aşk dilini kullanmışlardır. İran asıllı Sahabî Selman-ı Farisî ile Zenci asıllı Sahabî Bilâl-i Habeşî’nin kullandığı iman ve aşk dilini yani.

Eğer Kürtler Ahmed Hanî’nin, Türkler de Yûnus Emre’nin kullandıklarıdilleri kullansalardı, bin yıllık iman kardeşliğini görürlerdi. Ahmed Hanî ile Yûnus Emre’nin gönül tellerinin aynı olduğun görürlerdi.

Böylece ortada da düşmanlık filan kalmaz, herkes kardeş olarak birbirini kucaklardı.

Merhum Âşık Veysel’in türküsü ne kadar uyarıcıdır:

‘Kürt’ü, Türk’ü ne Çerkesi

Hep Adem’in oğlu kızı

Beraberce şehid gazi

Yanlış var mı ve neresi?’

(Tanıtım Bülteninden)