“Yürüdükten sonra oluşan izler gibidir hayatta aradığımız anlam, yaşantılardan sonra peyda olur.”
 
“İnsanın, konuşması gerekirken susmayı tercih ettiği böylesi zamanlarda kendisinden biraz daha uzaklaştığını fark edememesi ne büyük bir trajediydi! Yine de malum son gerçekleştiğinde kendisine yeniden kavuşma arzusu; sabah yeniden doğacağını bilerek batan bir güneşi andırıyordu. Münevver’in gözünde hayat azala azala anlamını yitirirken, derinlerde bir yerde yaşama yeniden bağlanmak için daha anlamlı sözleri bulabileceğine dair bir umut gizliydi. Çünkü yaşamın bir yerinde, yeniden hayatla bağlantı kurmanıza yardım edecek bir şeylerin varlığına olan inançtı insanı ayakta tutan.”